پشتیبانی - صفحه 2

سیستم رادیویی NEC

							
							alireza
						
							بازدید :312

							دوشنبه 24 ارديبهشت 1397زمان :9:50

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

سیستم رادیویی iPASOLINK® EX-Advanced wireless را در جهت پیشرفت در رشد خدمات شبکه، به Wave Broadband ارائه میدهدانتقال بی سیم با ظرفیت بالا که قابل مقایسه با فیبر نوری 10 گیگابیتی در ثانیه است می تواند پلتفرمی برای توسعه سرویس West Coast باشد ایروینگ، تگزاس و توکیو، ژاپن، 30 نوامبر 2017- شرکت NEC امریکا، همراه با شرکت، امروز اعلام کردند که توسط Wave Broadband (شرکتی مستقر در Kirkland که ارائه دهنده ی خدمات پهنای باند است) انتخاب شده اند تا سیستم ارتباطی رادیویی فوق فشرده ی iPASOLINK® EX-Advanced را به عنوان بخشی از گسترش خدمات آنها در West Coast برای آنها پیاده سازی کنند. سیستم بی سیم iPASOLINK EX-Advanced به ارائه دهندگان خدمات پهنای باند ظرفیت انتقالی برابر با 10 گیگابایت در ثانیه در فیبرهای نوری را میدهد، درحالیکه ساخت فیبرهای نوری سنتی از لحاظ هزینه و زمان بسیار بالا هستند.

iPASOLINK EX-Advanced که در سال 2016 به بازار ایالات متحده عرضه شد یکی از اثبات شده ترین محصولات نصب شبکهانتقال بی سیم فضای باز 80GHz 10Gbps در بازار ایالات متحده است. سیستم فشرده و سبک وزن، با استفاده از چندین رابط اترنت نوری 10 گیگابیتی از طریق فرکانس های مجاز 80 گیگاهرتزی، امکان استفاده سریع و انتقال پهن باند را فراهم می کند. جان کروز، معاون رئیس استقرار شبکه در Broadband Wave می گوید " سیستم iPASOLINK EX-Advanced به خوبی ظرفیت انتقال 10 گیگابایتی، قابلیت های داده ها، و قابلیت اطمینان مورد نیاز این شرکت را براورده میکند. با استفاده از این پلتفرم، به ویژه در جایی که نصب فیبر نوری دشوار است، ما قادر به گسترش مناطق خدماتی و اضافه کردن مشترکین در West Coast خواهیم بود." مت انگلمن، معاون رئیس شرکت NEC امریکا می گوید " ما خوشحال هستیم که Wave Broadband از سیستم iPASOLINK EX-Advanced ما برای تقویت رشد کسب و کار خود در واشنگتن، اورگان و کالیفرنیا استفاده کرده است. حمایت و تعهد خود را برای ارائه خدمات عالی به West Coast ادامه خواهد داد."
دارای یک تاریخچه رسمی در ارائه سیستم های رادیویی انتقال بی سیم بسیار قابل اعتماد است. سری PASOLINK NEC دارای طیف گسترده ای از فن آوری های بی سیم پیشرفته ای است که تحت شرایط محیط زیستی چالش برانگیز پدید آمده اند.

هدف محاسبات محرمانه آژور محافظت از اطلاعات در حین استفاده، و رمزنگاری داده در صورتی که مورد دستکاری قرار گیرد می باشد. داده ها در حین استفاده در بالاترین درجه از خطر هستند، هنگام انتقال از یک پایگاه داده امن در اطراف سرورها یا برنامه ها در حافظه. بنابراین مایکروسافتدر حال راه اندازی تکنولوژی جدیدی برای سرورویندوز و آژور می باشد که از اطلاعات در حین پردازش شدن محافظت می کند.
مایکروسافت ادعا می کند که این سرویس که پردازش محرمانه آژور نامیده می شود، اولین ارائه دهنده ی پابلیک کلاود است که در حین استفاده امکان رمزگذاری داده را فراهم میکند. رمزگذاری داده ها در حین اینکه مورد دستکاری قرار می گیرند CPU-intensive بوده و هیچ ایرادی بر تاثیر عملکرد این سرویس وجودندارد.
مارک راشنوویچ ، مدیر ارشد فنی آژور ، در پستی در وبلاگ شرکتی نوشت. " علیرغم رفع اشکالات و کنترل های امنیت میکروتیکسایبری پیشرفته، برخی از مشتریان بواسطه ترس از حمله به اطلاعاتشان در حین استفاده، نسبت به انتقال حساس ترین اطلاعات خود به کلاود راغب نیستند. با پردازش محرمانه آنها می توانند داده ها را به آژور منتقل کنند، با این آگاهی که همواره داده های آنها در برابر تهدیدات ایمن هستند، چه در حین استفاده و چه در هنگام عدم استفاده ."
راشینوویچ می گوید: "پردازش محرمانه آژور از یک محیط اجرای مورد اعتماد استفاده میکند . (TEE) تا اطمینا ن حاصل کنند که امکان مشاهده داده ها از بیرون مانند یک ویروس بر روی OS و یا هکری که امتیازات ادمین دریافت کرده است وجود ندارد. این بدا ن معنی است که داده ها می توانند با این اطمینان بخشی که همواره تحت کنترل مشتری اند در کلاود پردازش شوند."

محافظت از داده ها در محیط اجرای مورد اعتماد
راشنوویچ نوشت: "پردازش محرمانه آژور از داده هایی که در TEE ذخیره شده اند محافظت می کند، که همچنین "ENCLAVE" نامیده می شوند. این داده ها تنها از طریق یک کد تایید شده قابل دسترسی اند و اگر کد تغییر یابد یا دستکاری شود، عملکرد ها مسدود می شوند و محیط غیر فعال می شود. ما شاهد کاربرد گسترده پردازش محرمانه آژور در سرتاسر صنایع مختلف هستیم، مانند امور مالی، بهداشت و درمان، هوش مصنوعی و غیره. در امور مالی بعنوان مثال، داده های شخصی و استراتژی های پسیو شبکهمدیریت ثروت دیگر در خارج از TEE قابل مشاهده نخواهد بود. سازما ن های بهداشت و درمان می توانند از طریق به اشتراک گذاری داده های خصوصی شان مانند توالی ژنومی با یکدیگر همکاری کنند تا از طریق یادگیری در چندین مجموعه داده به بینشی عمیق تر دست یابند و از نقض اطلاعات واهمه ای نداشته باشند."
این تکنولوژی در Coco برای بلاکچین شرکتی پشتیبانی شبکهمورد استفاده قرار می گیرد، که مایکروسافت ماه گذشت هآن را معرفی نمود. راشنوویچ اشاره کرد که مایکروسافت در حال حاضر از enclave ها برای محافظت از عملیات های مالی بلاکچین، اطلاعات ذخیره شده در SQL Server و زیرساخت های خود در آژور استفاده می کند. پشتیبانی اولیه در نرم افزار و سخت افزار در دسترس است. پیاده سازی نرم افزار در ویندوز 10 و ویندوز سرور 2016، از طریق TEE اجرا شده در است. پشتیبانی اولیه در نرم افزار و سخت افزار در دسترس است. پیاده سازی نرم افزار در ویندوز 10 و سرور ویندوز 2016، از طریق یک TEE که در اجرا شده است

مشاهده پست مشابه : وبلاگ دلیل, وبلاگ اصلی, وبلاگ هک, وبلاگ وبلاگهای, وبلاگ فارسی وبلاگ - weblog

كاربرد پراكسی در امنیت شبكه

							
							alireza
						
							بازدید :309

							يکشنبه 23 ارديبهشت 1397زمان :14:57

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

در این مقاله به این مطلب می پردازیم که از دیدگاه امنیتی پراکسی چیست و چه چیزی نیست، از چه نوع حملاتی جلوگیری می کند و به مشخصات بعضی انواع پراکسی پرداخته می شود. البته قبل از پرداختن به پراکسی بعنوان ابزار امنیتی، بیشتر با فیلترها آشنا خواهیم شد.

پراکسی چیست؟

در دنیای امنیت شبکه، افراد از عبارت «پراکسی» برای خیلی چیزها استفاده می کنند. اما عموماً، پراکسی خدمات شبکهابزار است که بسته های دیتای اینترنتی را در مسیر دریافت می کند، آن دیتا را می سنجد و عملیاتی برای سیستم مقصد آن دیتا انجام می دهد. در اینجا از پراکسی به معنی پروسه ای یاد می شود که در راه ترافیک شبکه ای قبل از اینکه به شبکه وارد یا از آن خارج شود، قرار می گیرد و آن را می سنجد تا ببیند با سیاست های امنیتی شما مطابقت دارد و سپس مشخص می کند که آیا به آن اجازه عبور از فایروال را بدهد یا خیر. بسته های مورد قبول به سرور مورد نظر ارسال و بسته های ردشده دور ریخته می شوند.

پراکسی چه چیزی نیست؟

پراکسی ها بعضی اوقات با دو نوع فایروال اشتباه می شوند « Packet filter و Stateful packet filter » که البته هر کدام از روش ها مزایا و معایبی دارد، زیرا همیشه یک مصالحه بین کارایی و امنیت وجود دارد.

پشتیبانی

پراکسی با Packet filter تفاوت دارد

ابتدایی ترین روش صدور اجازه عبور به ترافیک بر اساس TCP/IP این نوع فیلتر بود. این نوع فیلتر بین دو یا بیشتر رابط شبکه قرار می گیرد و اطلاعات آدرس را در header IP ترافیک دیتایی که بین آنها عبور می کند، پیمایش می کند. اطلاعاتی که این نوع فیلتر ارزیابی می کند عموماً شامل آدرس و پورت منبع و مقصد می شود. این فیلتر بسته به پورت و منبع و مقصد دیتا و بر اساس قوانین ایجاد شده توسط مدیر پشتیبانی شبکهبسته را می پذیرد یا نمی پذیرد. مزیت اصلی این نوع فیلتر سریع بودن آن است چرا که header ، تمام آن چیزی است که سنجیده می شود. و عیب اصلی ان این است که هرگز آنچه را که در بسته وجود دارد نمی بیند و به محتوای آسیب رسان اجازه عبور از فایروال را می دهد. بعلاوه، این نوع فی ل تر با هر بسته بعنوان یک واحد مستقل رفتار می کند و وضعیت ( State ) ارتباط را دنبال نمی کند.

پراکسی با Stateful packet filter تفاوت دارد

این فیلتر اعمال فیلتر نوع قبل را انجام می دهد، بعلاوه اینکه بررسی می کند کدام کامپیوتر در حال ارسال چه دیتایی است و چه نوع دیتایی باید بیاید. این اطلاعات بعنوان وضعیت ( State ) شناخته می شود.

پروتکل ارتباطی TCP/IP به ترتیبی از ارتباط برای برقراری یک مکالمه بین کامپیوترها نیاز دارد. در آغاز یک ارتباط TCP/IP عادی، کامپیوتر A سعی می کند با ارسال یک بسته SYN ( synchronize ) به کامپیوتر B ارتباط را برقرار کند. کامپیوتر B در جواب یک بسته SYN/ACK ( Acknowledgement ) برمی گرداند، و کامپیوتر A یک ACK به کامپیوتر ‍ B می فرستد و به این ترتیب ارتباط برقرار می شود. TCP اجازه وضعیتهای دیگر، مثلاً FIN ( finish )برای نشان دادن آخرین بسته در یک ارتباط را نیز می دهد.

هکرها در مرحله آماده سازی برای حمله، به جمع آوری اطلاعات در مورد سیستم میکروتیکشما می پردازند. یک روش معمول ارسال یک بسته در یک وضعیت غلط به منظوری خاص است. برای مثال، یک بسته با عنوان پاسخ ( Reply ) به سیستمی که تقاضایی نکرده، می فرستند. معمولاً، کامپیوتر دریافت کننده بیاید پیامی بفرستد و بگوید “I don’t understand” . به این ترتیب، به هکر نشان می دهد که وجود دارد، و آمادگی برقراری ارتباط دارد. بعلاوه، قالب پاسخ می تواند سیستم عامل مورد استفاده را نیز مشخص کند، و برای یک هکر گامی به جلو باشد. یک فیلتر Stateful packet منطق یک ارتباط TCP/IP را می فهمد و می تواند یک “Reply” را که پاسخ به یک تقاضا نیست، مسدود کند ـــ آنچه که یک فیلتر packet ردگیری نمی کند و نمی تواند انجام دهد. فیلترهای Stateful packet می توانند در همان لحظه قواعدی را مبنی بر اینکه بسته مورد انتظار در یک ارتباط عادی چگونه باید بنظر رسد، برای پذیرش یا رد بسته بعدی تعیین کنند. فایده این کار امنیت محکم تر است. این امنیت محکم تر، بهرحال، تا حدی باعث کاستن از کارایی می شود. نگاهداری لیست قواعد ارتباط بصورت پویا برای هر ارتباط و فیلترکردن دیتای بیشتر، حجم پردازشی بیشتری به این نوع فیلتر اضافه می کند.

پراکسی ها یا Application Gateways

Application Gateways که عموماً پراکسی نامیده می شود، پیشرفته ترین روش استفاده شده برای کنترل ترافیک عبوری از فایروال ها هستند. پراکسی بین کلاینت و سرور قرار می گیرد و تمام جوانب گفتگوی بین آنها را برای تایید تبعیت از قوانین برقرار شده، می سنجد. پراکسی بار واقعی تمام بسته های عبوری بین سرور و کلاینت را می سنجد، و می تواند چیزهایی را که سیاستهای امنیتی را نقض می کنند، تغییر دهد یا محروم کند. توجه کنید که فیلترهای بسته ها فقط header ها را می سنجند، در حالیکه پراکسی ها محتوای بسته را با مسدود کردن کدهای آسیب رسان همچون فایلهای اجرایی، اپلت های جاوا، ActiveX و ... غربال می کنند.

پراکسی ها همچنین محتوا را برای اطمینان از اینکه با استانداردهای پروتکل مطابقت دارند، می سنجند. برای مثال، بعضی اَشکال حمله کامپیوتری شامل ارسال متاکاراکترها برای فریفتن سیستم قربانی است؛ حمله های دیگر شامل تحت تاثیر قراردادن سیستم با دیتای بسیار زیاد است. پراکسی ها می توانند کاراکترهای غیرقانونی یا رشته های خیلی طولانی را مشخص و مسدود کنند. بعلاوه، پراکسی ها پسیو شبکهتمام اعمال فیلترهای ذکرشده را انجام می دهند. بدلیل تمام این مزیتها، پراکسی ها بعنوان یکی از امن ترین روشهای عبور ترافیک شناخته می شوند. آنها در پردازش ترافیک از فایروالها کندتر هستند زیرا کل بسته ها را پیمایش می کنند. بهرحال «کندتر» بودن یک عبارت نسبی است.

آیا واقعاً کند است؟ کارایی پراکسی بمراتب سریعتر از کارایی اتصال اینترنت کاربران خانگی و سازمانهاست. معمولاً خود اتصال اینترنت گلوگاه سرعت هر شبکه ای است. پراکسی ها باعث کندی سرعت ترافیک در تست های آزمایشگاهی می شوند اما باعث کندی سرعت دریافت کاربران نمی شوند. در شماره بعد بیشتر به پراکسی خواهیم پرداخت.

امنیت در نقاط پایانی، چالش جدید سازمان ها

							
							alireza
						
							بازدید :394

							يکشنبه 23 ارديبهشت 1397زمان :8:47

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

امن سازی نقاط پايانی:

برای مقابله با تهديدات فوق در سطح کلاينت، نمیتوان تنها به آنتیويروس، فايروال شخصی يا ديگر کنترلها خدمات شبکهبه طور جداگانه اکتفا نمود. راه حل امنيت نقاط پايانی که با عنوان Endpoint Protection Platform هم شناخته میشود، فراتر از يک آنتی ويروس بوده و مجموعهای از امکانات امنيتی از جمله ضد بدافزار، فايروال شخصی، کنترل برنامه، تشخيص نفوذ و پيشگيری از نشت اطلاعات (DLP) و کنترل درگاهها را در يک بسته نرمافزاری با قابليت مديريت متمرکز، فراهم میکنند.

اين بسته در هر کلاينت نصب شده و خط مشی های امنيتی متنوعی را با توجه به نوع کلاينت، کاربران مربوطه، تنظيمات پسیو شبکه، برنامههای نصب شده و غيره اعمال میکند تا علاوه بر امن شدن کلاينت، قواعد استفاده مجاز از کلاينت بر اساس خط مشی های سازمان اعمال گردند.

با توجه به اينکه برنامههای متنوعی در کلاينت ها استفاده میشود، تهديدهای امنيتی مختلفی نيز از اين جهت متوجه سازمان است. اين محصول امکان کنترل کامل برنامه و فرآيند را در سطح همه کلاينتها برای مدير شبکه فراهم میکند و مجوزهای دسترسی کاربران به آنها را مديريت میکند.

کنترل رفتار برنامهها، شامل شناسايي رفتارهای مشکوک و جلوگيری از رفتارهای مخاطره آميز، نيز توسط اين محصول انجام شده و نقش مهمی در شناسايي بدافزارها و تهديدهای جديد ايفا نمايد. محافظت از ساختار سيستم عامل، رجيستری و ديگر بخشهای حساس کلاينت، پيشگيری از اجرای برنامههای خاص مثل فيلترشکن، جلوگيری از آپلود يا دانلود فايلهای محرمانه، فيلترينگ پشتیبانی شبکهفايلها و سايتها و مقابله با برخی حملات فيشينگ از ديگر امکانات آن است.

علاوه بر اين، دسترسی به تمام درگاهها و تجهيزات سخت افزاری از جمله USB، CD/DVD ، دسترسی به فايلها و دايرکتوریها، نحوه دسترسی به سايتهای اينترنتی و غيره با استفاده از اين محصول قابل مديريت است.

محصول Endpoint Security میتواند در نقش يک حسگر امنيتی کلاينت در معماری امنيت شبکه میکروتیکقرار گرفته و مجموعه ای از اطلاعاتی که در دسترس فايروال، مسيرياب و غيره نيست را جمع آوری کند. يکپارچه شدن اين محصول با راه حلهايي چون UTM[1] و مانيتورينگ امنيت، قابليتی است که در برخی برندهای توليدکننده UTM موجود بوده و يک مزيت بزرگ برای مديريت امنيت سازمان به حساب میآيد.

نتيجه گيری:

مجموعه امکانات شناسايي و پيشگيری از تهديدات در اين محصول، به صورت سازگار و يکپارچه، امکان مقابله با بسياری از تهديدهای امنيتی را در شبکه های داخلی سازمانها فراهم میکنند. استفاده از اين محصول يک ضرورت برای همه سازمانهای دولتی، نهادها و ارگانها است. به خصوص، بسياری از تهديدهايي که ناشی از سهلانگاری يا تعمد در عدم رعايت موازين توسط کارمندان است، با استفاده از اين مکانيزم قابل برطرف نمودن است.

اين محصول که پيش از اين با برندهای مطرح خارجی به کشور وارد شده، امروزه توسط گروه داده پردازان خدمات شبکهبا داشتن سالها تجربه توليد محصولات امنيت از جمله UTM، بومیسازی شده است. لازم به ذکر است علاوه بر امکانات فوق و دهها امکان ديگر، امکان يکپارچگی آن با محصول DSGate شرکت نيز از مزيتهای آن میباشد.

نويسنده:
(مهندس عامر نجفيان پور: رئيس هيأت مديره و مدير فنی شرکت داده پردازان دوران)

چالش‌های انسانی، سازمانی و تكنولوژیكی در پیاده‌سازی پروژه‌های امنیتی

							
							alireza
						
							بازدید :315

							شنبه 22 ارديبهشت 1397زمان :17:30

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

مقدمه
عامل‌هايي مانند کارشناسان، عوامل تکنولوژيکي و فرآيند‌هاي سازماني عناصري هستند که پياده‌سازي امنيت در سازمان ها را با چالش خدمات شبکهمواجه مي کنند. جنبه هاي انساني عبارتست از آنچه مربوط به شناخت و درک افراد است مانند فرهنگ و تعامل با ديگر با افراد. جنبه هاي سازماني مربوط هستند به ساختار سازمان شامل اندازه سازمان و تصميمات مديريتي در حوزه امنيت فناوري اطلاعات. جنبه هاي تکنولوژي، شامل راه حل هاي تکنيکي مانند برنامه ها و پروتکل هاست. براي مثال، براي رسيدن به درک متقابل درباره ريسک هاي امنيت در ميان ذينفعان مختلف، ارتباطات و تعاملات موثر مورد نياز است. همچنين خطاهاي انساني تهديد ديگري براي راهکارهاي امنيتي هستند. تحليل ها نشان مي دهد که فاکتورهاي سازماني مانند ارتباطات، فرهنگ امنيت و قوانين دلايل متداول خطاها در حوزه امنيت اطلاعات هستند.
متدولوژي
شناخت بهتر شرايط و محدوديت هاي دنياي واقعي در ارائه راهکارهاي امنيتي براي ايجاد سيستم هاي پسیو شبکهامن تر و قابل استفاده تر، به توسعه دهندگان و طراحان سيستم کمک خواهد کرد. سوالات اصلي که در اين مطالعه مطرح شده است، عبارتند از:
1. مشکلات اصلي که کارشناسان در بخش امنيت اطلاعات در سازمان خود با آنها روبرو هستند، چيست؟
2. چگونه اين چالش ها و مشکلات با هم در تقابل هستند؟
3. الزامات اين چالش ها بر روي تحقيقات آينده چيست؟

ارائه چارچوب يکپارچه چالش ها
سه دسته از اين مشکلات بعنوان فاکتورهاي انساني دسته بندي مي شود:
1- فرهنگ 2- فقدان آموزش امنيت 3- فرآيندهاي امنيت ارتباطات
فقدان فرهنگ امنيت داخل سازمانها تغيير شيوه ها را مشکل کرده است. براي مثال، چندين کارمند از يک نام کاربري براي دسترسي به يک سيستم پشتیبانی شبکهاستفاده مي کنند. در برخي موارد، کارمندان دسترسي به داده را بعنوان يک امتياز در نظر مي گيرند و در برابر از دست دادن اين امتياز بعنوان يک تغيير سازماني مقاومت مي نمايند. فقدان آموزش امنيت موضوع ديگر است. پياده سازي کنترل هاي امنيتي در حالي که افراد توجه کافي يا دانش کافي درباره امنيت فناوري اطلاعات ندارند، دشوار خواهد بود. فقدان فرهنگ و آموزش، شناخت ريسک هايي که ذينفعان داخل سازمان با آن مواجه هستند، تحت تاثير قرار مي دهد. زماني که ديدگاه مشترک از ريسک ها ميان ذينفعان وجود نداشته باشد امنيت ارتباطات با مشکل روبرو خواهد شد.
مواردي که به ويژگي هاي سازمان ها مربوط مي شود، عبارتند از:
1- برآورد ريسک 2- محيط هاي باز و آزاد دانشگاهي 3- فقدان بودجه 4- قرار دادن امنيت در اولويت دوم 5- زمانبندي فشرده 6- روابط تجاري با ديگر سازمان ها 7- توزيع مسئوليت هاي فناوري اطلاعات 8- کنترل دسترسي به داده هاي حساس
فاکتورهاي مبتني بر تکنولوژي که براي پياده سازي قوانين امنيتي مطرح مي شوند، عبارتند از:
1- پيچيدگي سيستم ها 2- دسترسي هاي توزيع شده و سيار 3- آسيب در سيستم ها و برنامه ها
نتيجه گيري
تجزيه و تحليل ها نشان داد که ارتباطات موثر يک مشکل براي کارشناساني که ريسک ها و کنترل هاي امنيتي را با ديگر ذينفعان مطرح مي نمايند، مي باشد. براي پياده سازي فرآيندهاي امنيتي بايد فرهنگ سازماني و ديدگاه ذينفعان مختلف و نه فقط کاربران نهايي درباره ريسک هاي امنيتي در نظر گرفته شود. توزيع مديريت فناوري اطلاعات و عدم آموزش هاي امنيتي میکروتیکذينفعان فاکتورهايي هستند که تاثير منفي بر روي کارآيي و اثربخشي ارتباطات ايجاد شده توسط کارشناسان امنيت دارند.زمانبندي فشرده براي تحويل سرويس هايي که شامل نيازمنديهاي امنيتي است، مشکل ديگري است. اين مشکل به کمبود زمان، منابع و ارتباطات متناقض بين مسئولان مربوط مي باشد. به اين ترتيب يک ارتباط مستقيم بين زمانبندي فشرده و سطح امنيت وجود دارد.
توزيع، در حوزه دسترسي کنترل شده به داده دو جنبه دارد: اول، کنترل کردن دسترسي کاربراني که پراکنده هستند و از تکنولوژي هاي دسترسي متفاوت استفاده مي کنند. دوم، کنترل دسترسي به داده هاي توزيع شده در کل سازمان که توسط ذينفعان مختلف مديريت مي شود. پيشنهاد مطرح شده اينست که، پروسه هاي امنيتي بايد با فرض محيط هاي توزيع شده توسعه يابند. اين سيستم‌ها بايد به منظور فراهم کردن دسترسي کنترل شده به داده هاي توزيع شده، به اندازه کافي انعطاف پذير باشند و کانال هاي ارتباطي بين ذينفعان مختلف که به آن داده ها دسترسي دارند، بهبود ببخشند.

امنیت در محیط های رایانش ابری و مجازی

							
							alireza
						
							بازدید :365

							شنبه 22 ارديبهشت 1397زمان :12:22

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

اگر محاسبات را بعنوان عنصر اساسي پنجم فرض کنيم، آنگاه مي‌توانيم آن را مانند عناصر ديگر همچون آب مدل‌‌سازي نماييم. در اين مدل، کاربران سعي مي‌کنند بر اساس نيازهايشان و بدون توجه به اينکه سرويس در کجا قرار دارد و يا چگونه تحويل داده مي‌شود، به آنها دسترسي يابند.

در رويکرد سنتي، سازمانها امنيت را با استفاده از مکانيسم‌ها خدمات شبکهو سياست‌هاي امنيتي مختلف براي سازمان خود فراهم مي‌آوردند و دارايي خود را در پشت فايروال، سيستم‌هاي پيشگيري از نفوذ، و ... پنهان مي‌کردند. امروزه با ظهور رايانش ابري، داده‌هاي شخصي و خصوصا سازمان‌ها در توده ابري قرار مي‌گيرند که محل آن مشخص نيست.

امنيت محاسبات ابري، زيرمجموعه‌اي از امنيت کامپيوتر، امنيت شبکه و حتي بصورت گسترده‌تر امنيت اطلاعات است که به مجموعه‌اي از خط مشي‌ها، تکنولوژي‌ها، و کنترل‌هايي اشاره دارد که براي محافظت از داده‌ها، برنامه‌ها، و زيرساخت مربوط به رايانش ابري اشاره دارد.

رايانش ابری: نگراني‌هاي امنيتی

بيشترين استفاده از تکنولوژي مجازي‌سازي، پياده‌سازي زيرساخت رايانش ابري است که منجر به مشکلات امنيتي براي مشتريان مي‌شود. مجازي سازي، رابطه بين سيستم عامل و سخت‌افزار مربوطه را تغيير مي‌دهد. بنابراين يک لايه ديگر به نام مجازي سازي اضافه مي‌کند که بايد به درستي پيکربندي، مديريت، و امن سازي شود.

يکسري نگراني در مورد رايانش ابري وجود دارد. اين نگراني‌ها در دو دسته قرار مي‌گيرند: مسائل امنيتي که از جانب ارائه دهنده سرويس رايانش ابري است (سازمان‌هايي که از طريق سرويس ابري، زيرساخت، نرم‌افزار و پلت فرم ارائه مي‌دهند)، و مسائل امنيتي که از جانب مشتريان است. شرکت ارائه دهنده سرويس ابري بايد مطمئن باشد که زيرساخت آن، امن است و داده‌ها و برنامه‌هاي مشتريان، محافظت شده هستند.

در زير به برخي از رايج‌ترين نگراني‌هاي امنيتي که در خصوص رايانش ابري وجود دارد اشاره شده است:

• مکان داده‌ها: سازمان‌ها در زمان استفاده از اين تکنولوژي، اطلاع دقيقي از محل پشتیبانی شبکهميزباني داده‌ها ندارد. حتي ممکن است نداند که داده‌ها در کدام کشور ذخيره شده‌اند. لذا سرويس دهندگان بايد درباره پاسخگو باشند که آيا داده‌ها در مکان‌هاي خاصي و يا با شرايط قضايي خاصي ذخيره سازي و پردازش مي‌شوند و اينکه آيل تعهدي در خصوص رعايت نياز مندي‌هاي مربوط به حفظ حريم خصوصي مشتريان متقبل مي‌شوند؟

• تفکيک داده: با توجه به اينکه داده‌ها در توده ابر در يک محيط اشتراکي ذخيره مي‌شود، ارائه دهنده سرويس بايد از عدم دسترسي مشتريان به داده‌هاي يکديگر مطمئن شوند. لذا استفاده از مکانيزم‌هاي رمز نگاري مي‌تواند تا حدي موثر باشد. در اين خصوص سرويس دهندگان بايد بتوانند مدارکي در خصوص الگوهاي رمزنگاري طراحي شده و ارزيابي شده توسط متخصصان با تجربه ارائه کنند.

• در دسترس بودن شبکه: ارزش رايانش ابري تنها زماني مي‌تواند مشخص شود که ارتباطات شبکه‌اي میکروتیکو پهناي باند شما، با حداقل نيازهاي شما سازگار باشد بنابراين بايد هر زماني که نياز داشتيد، داده‌ها و سرويس‌ها در دسترس باشد. اگر اينگونه نباشد، نتايج آن مشابه وضعيت حمله انکار سرويس (DoS) است.

• تعهد ارائه دهندگان رايانش ابري: از آنجائيکه ارائه سرويس رايانش ابري، جز کسب و کارهاي جديد است، لذا درباره حيات آنها سوال وجود دارد و سازمان‌ها بايد از تعهد و التزام آنها به ارائه سرويس مطمئن شوند.

• تداوم کسب و کار و بازيابي اطلاعات: کاربران نياز دارند که مطمئن باشند که عمليات و سرويس‌هاي آنها ادامه دارد حتي اگر محيط رايانش ابري، دچار مشکل شود. يک سرويس دهنده بايد بتواند پاسخکوي اين مسئله باشد که در صورت وقوع يک سانحه، چه اتفاقي بر سر داده‌هاي مشتريان خواهد آمد. ارائه دهنده سرويس بايد پاسخگو باشد که در صورت بروز مشکل، توانايي بازگرداندن سرويس ها را دارد يا نه؛ و اينکه اين کار چه مدت طول خواهد کشيد.

• حفظ حريم خصوصي: ارائه دهندگان سرويس‌هاي ابر، مي‌توانند کنترل و نظارت کامل قانوني و يا غير قانوني بر روي داده‌ها و ارتباطات بين کاربران سرويس و ميزبان ابر داشته باشند. لذا اطمينان از حفظ حريم خصوصي يکي از چالش‌هاي اساسي در امنيت است.

• ريسک‌ها و آسيب پذيري‌هاي جديد: تمام تجهيزات سخت‌افزاري، نرم‌افزاري، و شبکه، آسيب پذيري‌هاي پسیو شبکهجديدي را بوجود آورده‌اند. يکسري نگراني وجود دارد که محاسبات ابري، دسته‌اي از ريسک‌ها و آسيب‌پذيري‌هاي جديد را بوجود آورد که تا کنون ناشناخته باشد.

راه حل‌هاي ارائه شده

مسئله اصلي اين است که بيشتر مشکلات بخاطر اين است که ما نمي‌توانيم داخل ابر را ببينيم. بنابراين نياز اصلي کاربران براي کاهش ريسک‌هايي که با آن مواجه هستند، مشاهده درون ابر است. راه حل‌های زیادی برای این موضوع وجود دارد که در زیر به برخی از راه حل‌هاي ارائه شده در اين مقاله، اشاره شده است:

• استفاده از SLA دقيق و وجود ضمانت قابل قبول براي رعايت آن

• وجود تضمين مناسب براي تداوم فعاليت تجاري

• داشتن برنامه Disaster Recoveryاز سوي ارائه دهنده و تضمين آن

• بيان جزييات مربوط به سياست‌هاي امنيتي و پياده سازي‌هاي انجام شده از سوي ارائه دهنده خدمات رايانش ابري

• ارائه اطلاعات کامل زيرساختي در زمان انجام مذاکرات خدمات شبکهو نيز در هر لحظه از طول دوره ارائه خدمات رايانش ابري

• انجام تست‌هاي نفوذ بطور منظم و دوره‌اي

معرفی مركز عملیات امنیت شبكه (SOC)

							
							alireza
						
							بازدید :524

							شنبه 22 ارديبهشت 1397زمان :9:08

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

طرح مسئله
ترکيب تکنولوژي‌هاي مختلف با هدف برآورده نمودن نيازمندي‌هاي کسب و کار، سازمان را با چالش‌هايي جديد روبرو نموده است، چرا که عموماً هيچ روش يا مکانيزمي با هدف جمع آوري، نرمال سازي، مرتبط سازي و اولويت‌بندي ميليون‌ها رخداد گزارش شده از سوي تکنولوژي‌ها و سامانه‌هاي مختلف وجود ندارد. در چنين وضعيتي استفاده از تکنولوژي‌هاي پسیو شبکهمختلف و نامتجانس جز افزايش سربار فعاليت‌هاي امنيتي سازمان، مضاعف شدن اين فعاليت‌ها، ايجاد مدل‌هاي امنيتي ضعيف و عدم موفقيت فرايندهاي مميزي، نتيجه‌اي به همراه نخواهد داشت.
در چنين وضعيتي، مرتبط¬سازي بلادرنگ وقايع مختلف (که توسط تجهيزات و ابزارهاي مختلفي توليد شده‌است) و شناسايي يک حمله يا نفوذ مشخص، بسيار مشکل و عموما غيرممکن مي‌باشد. علاوه بر اين، تحليل‌هاي پس از وقوع حوادث نيز بسيار کند انجام خواهند شد چرا که ترکيب اطلاعاتي که به روش‌هاي متفاوت در ابزارها و تجهيزات مختلف نگهداري مي‌شوند، کاري بسيار زمان بر و پرهزينه است و سوالات زير در اين خصوص مطرح ميگردد:
• چگونه ميتوان ميليون‌ها واقعه‌اي که روزانه توسط سيستم‌ها، نرم افزار‌هاي کاربردي و کانال‌هاي کسب و کار مختلف توليد مي‌شوند را جمع آوري، نرمال و به يکديگر مرتبط ساخت؟
• چگونه اين وقايع را ميتوان اولويت‌بندي کرد؟
• در چنين وضعيتي، چگونه با توليد گزارشات مناسب پشتیبانیشبکه ميتوان رعايت قوانين و مقررات، استانداردها و بهترين تجربيات امنيتي را تضمين نمود؟
• چگونه مي‌توان از محافظت مناسب دارايي‌هاي با ارزش سازمان اطمينان حاصل نمود؟
• و بالاخره، چگونه ميتوان تصويري کامل از وضعيت امنيتي شبکه سازمان ارائه نمود؟
ارائه راه حل
مرکز کنترل و عمليات امنيت SOC، ديدي بلادرنگ و جامع نسبت به وضعيت امنيت شبکه سازمان ايجاد مي‌نمايد. در واقع، اين مرکز بواسطه اطلاع رساني‌هاي اتوماتيک خدمات شبکهحوادث و وقايع، توليد گزارشات جزئي و کلي، پاسخ‌دهي اتوماتيک به حوادث و وقايع، رويکردي پيشگيرانه را در جهت مديريت ريســـک‌هاي امنيتي ايجاد خواهد نمود.
همچنين، اين مرکز، وقايع و حوادث را اولويت‌بندي مي‌نمايد، دارايي‌هاي متاثر شده از وقايع اتفاق افتاده را مشخص نموده و راهکارهاي اصلاحي و يا پيشگيرانه را پيشنهاد داده و يا در مواردي از پيش تعيين شده، اجرا مي‌نمايد.
اين مرکز، با ارايه گزارشاتي در سطوح مختلف، نيازمندي‌هاي مربوط به فرايندهاي مميزي و همچنين ارزيابي بخشي از ريسک‌هاي عملياتي زيرساخت شبکه را برآورده مي‌نمايد.
در واقع، مرکز عمليات امنيت شبکه, مکاني است براي جمع‌آوري اطلاعات و تجزيه تحليل آنها جهت پياده سازي استراتژي‌هاي امنيتي، همچون:
• جلوگيري از حملات مبتني بر شبکه
• جلوگيري از حملات مبتني بر ميزبان
• شناسايي و جلوگيري از حملات پيچيده و ترکيبي
• تشخيص و رفع آسيب پذيريهاي امنيتي تجهيزات
• ايجاد ابزاري جهت به حداقل رساندن زيان و ضرر اقتصادي

نگاهي کلي به مرکز عمليات امنيت شبکه
مرکز عمليات امنيت، مجموعه اي از عوامل تکنولوژيک، فرآيندها و عوامل انساني است که به صورت پيوسته، رخدادهاي امنيتي میکروتیکرا از تجهيزات مختلف و ناهمگون شبکه جمع¬آوري را براي شناسايي وقايع امنيتي آناليز مي نمايد.
مزايا و قابليت هاي مرکز عمليات امنيت
با توجه به موارد ذکر شده در بخش هاي قبلي، مي توان مزايا و قابليت هاي زير را براي مرکز عمليات امنيت شبکه برشمرد:
• مديريت و پايش امنيت تجهيزات، شبكه‌هاي ارتباطي و رايانه‌ها، به صورت 24 ساعته
• مديريت و مانيتورينگ لحظه‌اي تهديدات
• جمع آوري و آناليز ترافيک شبکه
• پاسخ دهي به مشکلات و رخدادهاي امنيتي
• بهبود در اجراي خط مشي ها و استانداردهاي امنيتي

مقاله چالش های پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات از دیدگاه اثربخشی

							
							alireza
						
							بازدید :367

							جمعه 21 ارديبهشت 1397زمان :15:28

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

با ارائه اولين استاندارد مديريت امنيت اطلاعات، نگرش سيستماتيک به مقوله ايمن‌سازی فضای تبادل اطلاعات شکل گرفت. بر اساس اين نگرش، تامين امنيت فضای تبادل اطلاعات سازمان ها، دفعتا مقدور نمي‌باشد و لازم است اين امر بصورت مداوم در يک چرخه ايمن‌سازي شامل مراحل طراحي، پياده‌سازي، ارزيابي و اصلاح، انجام گيرد. براي اين منظور لازم است هر سازمان خدمات شبکه بر اساس يک متدولوژي مشخص، اقدامات زير را انجام دهد: 1- تهيه طرح‌ها و برنامه‌هاي امنيتي موردنياز سازمان 2- ايجاد تشکيلات موردنياز جهت ايجاد و تداوم امنيت فضاي تبادل اطلاعات سازمان 3- اجراي طرح‌ها و برنامه‌هاي امنيتي سازمان و در نهايت اقدام به پياده سازي سيستم مديريت امنيت اطلاعات نمايد . 1 چالش هاي منجر به شکست پروژه ISMS پياده سازي هر سيستم مديريتي در يک سازمان با موانعي روبروست. گاه اين موانع آن چنان جدي است که عملا پياده سازي سيستم را غير ممکن مي سازد. به هر حال بايد در نظر داشت که مي توان با شناخت چالش ها و اقدام در جهت بر طرف سازي آنها مسير را در حرکت به سمت آن هموار کرد. مهمترين موانع پيش رو در پياده سازي ISMS عبارتند از : 1-1 مشکلات مديريتی • عدم ثبات مديران در سازمان ها هميشه از مشکلات اساسي در پروژه ها مي باشد .اين تغييرات از لايه مديران مياني تا لايه مديريت کلان سازمان، مي تواند صورت گيرد. • عدم تعهد مديريت - تعهد مديريت اصلي ترين بحث در شکل گيري ISMS مي باشد. هدف ISMS ايجاد يک سيستم مديريتي پشتیبانی شبکه است حال اگر مديريت تعهدي نسبت به اجرايي شدن ISMS نداشته باشد پياده سازي آن نه تنها به بهبود امنيت در سازمان کمک نمي کند بلکه سازمان را مختل نيز خواهد کرد. 1-2 مشکلات کارکنان • عدم آگاهي مناسب منابع انساني- پيش از پروژه ISMS آگاهي لازم به کارمندان داده نمي شود. • کمبود منابع انساني متخصص – عدم حضور نيروي متخصص در حوزه فناوري اطلاعات در سازمان، مشکلات بسياري را از ابتدا تا انتهاي پروژه به همراه خواهد داشت . • مقاومت کاربران در برابر تغيير • عدم برقراري ارتباط موثر -مديران امنيت اطلاعات مي بايست قادر به ارتباط موثر با کاربران نهايي و از طرف ديگر مديران ارشد و هيئت مديره باشند. 1-3 مشکلات سازمانی • عدم بلوغ سازماني - عدم بلوغ سازماني در بکار گيري سيستم مديريتي از مهمترين موانع در ايجاد ISMS در هر سازمان محسوب مي شود. • تغيير ساختار سازماني – تغيير محدوده و ادارات انتخاب شده در پروژه و گاهي تلفيق و جدا سازي ادارات از ديگر مشکلات پياده سازي است • عدم استفاده از مشاور مناسب - انتخاب مناسب پيمانکاري که تخصص لازم را داشته باشد و متدولوژي مناسبي در پياده سازي ارايه دهد • نداشتن متولي ISMS در سازمان- به دليل ماهيت پروژه که موضوع امنيت است معمولاً در سازمان ها اداره حراست مسئوليت پروژه را بر عهده مي گيرد در صورتيکه سهم بيشتر اين پروژه مربوط به IT است . • عدم تخصيص بودجه مناسب- بسياري از مديران از انتخاب معيار مناسب جهت تعيين رقم بودجه غافل مي شوند و با صرف هزينه کمتر و عدم تخصيص بودجه مناسب براي پروژه شرايط نامناسبي را فراهم مي کنند. 1-4 مشکلات فني : • وجود نرم افزار هاي قديمي و سيستم عامل هاي غير اورجينال - از نقطه نظر فني وجود نرم افزار هاي قديمي و سيستم عامل پسیو شبکه هاي غير اورجينال يکي از جدي ترين چالشهاي امنيتي به شمار مي رود. • عدم وجود الگوي مناسب توسعه با ديدگاه فناوري اطلاعات ، اين مساله باعث عدم مکانيزه شدن بسياري از فرايند هاي سازمان و در نتيجه عدم امکان پياده سازي مناسب سيستم امنيت اطلاعات خواهد شد. 1-5 مشکلات مناقصه در پروژه هاي سيستم مديريت امنيت اطلاعات، محصول نهايي در انتهاي پروژه تحويل کارفرما نمي شود و ماهيت پروژه ايجاد سيستم و جاري ساختن اين سيستم در سازمان است. کارفرما با بيان نيازمندي هاي خود و شرکت کنندگان در مناقصه با توصيف روشي جهت پوشش دهي آنها در مناقصات شرکت مي کنند . ار آنجائيکه برداشت متفاوتي از اين نيازها و الزامات مي شود، شرکت کنندگان پروپزالهاي متفاوتي ارائه مي دهند و در نتيجه قيمت هاي پيشنهادي متفاوتي ارائه مي شود که اين مسئله باعث مي شود، قيمت کمتر در مناقصه برنده شود و انتخاب درستي براي پيمانکار صورت نگيرد . 2 نتيجه گيري: مشكلات مديران امنيت اطلاعات اين است كه بسياري از مواقع مجبور مي شوند نقش يك متخصص فني با ديدگاه مديريتي فرمان دهنده را بپذيرند. آن ها معمولا تصميمات مربوط به امنيت اطلاعات را بدون درگير كردن يا مذاكره با كاركنان مي گيرند.، مديريت خوب فناوري اطلاعات به طور فزاينده بستگي به انسان ها و همچنين فرآيندها و ملاحظات فني دارد. مديران امنيت فناوري اطلاعات به طور فزاينده براي جايگزيني رويكرد كنترلي با يك سبكي كه بيشتر دانشگاهي باشد، فعاليت دارند. اين شامل كمك میکروتیک به كاربر نهايي و بحث و مذاكره و تصميم گيري در مورد مسائل امنيت اطلاعات است. متاسفانه تحقيقات نشان داده است كه اين دو نقش گاهي اشتباه گرفته مي شود و اين مي تواند به تناقضاتي در پيام هايي كه به كاربران نهايي فرستاده مي شود بيانجامد. مديران امنيت اطلاعات از برخي از مشكلات ذاتي در سازمان، آگاه هستند. از طرفي اگر آن ها يك دستور را بگيرند و وضعيت را كنترل كنند پس از آن موقعيت آنها به گونه اي مي شود كه بيشتر توجهشان معطوف به كاربر نهايي شده و كمتر مي توانند به خود توجه داشته باشند. از سوي ديگر اگر مدير امنيت اطلاعات يك رويكرد بيشتر دانشگاهي و مبني بر اختيار كاربر نهايي براي تصميم گيري بيشتر با توجه به امنيت اطلاعات داشته باشد، پس از آن احتمال رخ دادن حوادث (حداقل در كوتاه مدت) بيشتر خواهد شد و اشتباهات بيشتري به وجود مي آيد. اين حالت نياز به پذيرش و شايد سرمايه گذاري بيشتر براي بهبود آن را دارد. مصاحبه با مديران امنيت اطلاعات نصب شبکه اشكار كرد كه آن ها برروي صحبت، ارائه و تقويت ايده ها تمركز دارند ولي توجهي به گوش دادن به كاربر نهايي ندارند. در نهايت پياده سازي سيستم مديريت امنيت اطلاعات به صورت يک پروژه نيست، که روزي شروع و روزي پايان داشته باشد . ISMS يک سيستم است که بايد از همان ابتدا در لايه هاي داخل سازمان نفوذ کند و امنيت ايجاد شده در سالهاي متوالي توسط کميته هاي راهبردي و استراتژيک سازمان بهبود يابد

استانداردهای امنیت اطلاعات

							
							alireza
						
							بازدید :368

							پنجشنبه 20 ارديبهشت 1397زمان :15:55

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

امروزه در دنیای توانمند فناوری تکنولوژی، "اطلاعات" دارایی حياتي برای کسب و کار سازمانها محسوب می شود. بنابراین تامین امنیت آنها بسیار مهم خواهد بود. عبارت "امنیت اطلاعات"،

تنها به موضوع ساده حفاظت از نام کاربری و رمز عبور ختم نمی شود؛ مقررات و حریم خصوصی یا خط مشی های حفاظت از اطلاعات مختلف، یک تعهد پویا را برای سازمان ها به وجود مي آورد.

در عین حال ویروسها، تروجان ها، فیشرها و ... برای سازمان تهدید به حساب می آیند. همچنین هکرها باعث به وجود آمدن خسارات زیادی برای سازمان می شوند، مانند دزدی اطلاعات

مشتریان، جاسوسی استراتژی های کسب و کار به نفع رقبا، از بین بردن اطلاعات مهم سازمان خدمات شبکهکه هر یک از آنها به تنهایی می تواند صدمات جبران ناپذیری را متوجه سازمان ها نماید.

از این رو استفاده از یک سیستم مدیریت امنیت اطلاعات(ISMS ) مناسب برای مدیریت موثر دارایی های اطلاعاتی سازمان الزامی به نظر می رسد.

ISMS شامل مجموعه ای از خط مشی ها به منظور فراهم نمودن مدلی برای ایجاد، توسعه و نگهداری امنیت منابع اطلاعاتي از جمله دارايي هاي نرم افزاري و سخت افزاري مي باشد. این خط مشی ها به منزله راه های امنی هستند که از طریق آنها منابع اطلاعاتي می توانند مورد استفاده قرار بگیرند.

استانداردهای مختلفی در زمینه فناوري اطلاعات و ارتباطات وجود دارد که منجر به امنیت اطلاعات می شوند، مانند: PRINCE2, OPM3, CMMI, P-CMM, PMMM, ISO27001, PCI DSS, COSO, SOA, ITILو COBIT. اما بعضی از این استانداردها به دلایل مختلف چندان مورد استقبال سازمان ها قرار نگرفته. در اینجا به بررسی چهار استاندارد برتر دنیا می پردازیم

که به طور گسترده در زمینه چارچوب، ساختار و امنیت فناوري اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرند. این چهار استاندارد برتر شامل: ISO 27001, PCI DSS, ITIL و COBITهستند.

در ادامه به بررسي و نگاهی اجمالی به کلیات هریک از این چهار استاندارد مي پردازيم:

ISO27001:
استاندارد بین المللی ISO27001 الزامات ایجاد، پیاده سازی، پایش، بازنگری، نگهداری و توسعه ISMS در سازمان را مشخص می کند. این استاندارد برای ضمانت انتخاب کنترلهای امنیتی

به جا و مناسب برای حفاظت از دارایی های اطلاعاتی، طراحی شده است. زمانی که یک سازمان موفق به دریافت گواهینامه مربوط به استاندارد ISO27001 می گردد، به این معنی ست که

آن سازمان توانسته امنیت را در زمینه اطلاعات خود مطابق با بهترین روش های ممکن مدیریت نماید. این استاندارد (بخصوص نسخه 2013 آن) برای پیاده سازی در انواع سازمان های دولتی،

خصوصی، بزرگ و یا کوچک مناسب است. در ایران با توجه به تصویب سند افتا توسط دولت و الزامات سازمان هاي پسیو شبکهبالادستي در صنعت هاي مختلف، کلیه سازمان ها و نهادهای دولتی، ملزم به پیاده سازی

ISMS گرديده و اکثر این سازمان ها به پیاده سازی الزامات استاندارد ISO27001 رو آوردند.

علاوه بر این که استاندارد ISO27001 خود حاوی کنترل های امنیتی جامعی جهت تضمین امنیت سازمان است، همچنین می تواند به عنوان یک بستر مدیریتی جهت پیاده سازی کنترل های

امنیتی بیشتری که در استانداردهای دیگر وجود دارد، مورد استفاده قرار گیرد.

PCI DSS:
استاندارد امنیت اطلاعات در صنعت کارت پرداخت (PCI DSS) یک استاندارد امنیت اطلاعات جهانی است که توسط انجمن استانداردهای امنیت صنعت کارت پرداخت برای افزایش امنیت کارت های اعتباری

ایجاد شد. این استاندارد اختصاصاً برای سازمان هایی مفید است که در زمینه کارت های اعتباری، کیف الکترونیک، ATM، POS و... اطلاعات مشتریان را نگهداری، پردازش یا مبادله می کنند.
اعتبار این استاندارد به صورت سالیانه بررسی می شود. برای سازمان های بزرگ بررسی انطباق توسط یک ارزیاب مستقل انجام می شود اما سازمان های کوچکتر می توانند انطباق خود را توسط

پرسشنامه خود ارزیابی بررسی نمایند.

ITIL
ITIL یک چارچوب عمومی است که بر پایه تجارب موفق در مدیریت سرویس های IT در سازمان های دولتی و خصوص در سطح بین المللی به وجود آمده است. ITIL در اصل یک استاندارد نیست

بلکه چارچوبی است با نگاهی نوین برای بهبود ارائه و پشتیبانی خدمات فناوری اطلاعات که امروزه از سوی سازمانهای ارائه دهنده خدمات فناوری اطلاعات بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف

اولیه این چارچوب این است که مطمئن شود سرویس های IT با نیازهای کسب و کار سازمان منطبق است و در زمانی که کسب و کار به آن نیاز دارد پاسخگوی این نیاز است.

ITIL به عنوان مجموعه ای از کتابها به وجود آمده و بر پایه مدل دمینگ و چرخه PDCA ایجاد شده، نسخه ی فعلی ITIL که مورد استفاده است، نسخه سوم می باشد که ۵ بخش اصلی

را در بر دارد: استراتژی خدمات، طراحی خدمات، تحویل خدمات، اداره خدمات، بهینه سازی پیوسته خدمات.
همانطور که بیان شد، ITIL بیشتر در شرکت هایی که کسب و کار IT دارند مورد توجه قرار گرفته است.

COBIT:
COBIT یک گواهینامه است که توسط ISACA و موسسه مدیریت IT (ITGI) در سال 1996 به وجود آمد. این استاندارد چارچوبی برای مدیریت فناوري اطلاعات است. این استاندارد با رویکردی فرآیندگرا در 4 دامنه و 34 فرآیند و مجموعه ای از 318 هدف کنترلی در حوزه ارزیابی فناوری اطلاعات تدوین شده است و مجموعه ای از سنجه ها، شاخص ها، فرآیندها و بهترين¬تجارب را برای کمک به مدیران، ممیزان و کاربران IT ارائه می-دهد.COBIT دارای پنج حوزه تمرکز بر مدیریت فناوري اطلاعات است: تنظیم استراتژیک، تحویل ارزش پشتیبانی شبکهمدیریت منابع، مدیریت ریسک، اندازه¬گیری کارایی . پیاده سازی و بکارگیری COBIT در سازمان¬ها، برای مدیران چارچوبی را فراهم می آورد تا به کمک آن بتوانند برنامه استراتژیک IT، معماری اطلاعاتی، نرم¬افزارها و سخت افزارهای مورد نیاز IT و کنترل عملکرد سیستم های IT سازمان خود را طراحی نمایند و با کمک این ابزارها به تصمیم¬گیری و سرمایه گذاری¬های مرتبط با فناوری اطلاعات بپردازند.

همپوشاني حوزه هاي امنيتي :
در سال 2009، یازده حوزه کنترلي اساسی معرفی شد که به 11EC معروف گردید این کنترل ها می بایست توسط سازمان هایی که می خواهند امنیت اطلاعات را پیاده سازی نمایند پیاده سازی شوند، اگر این کنترل ها را به عنوان معیاری برای تحقق امنیت اطلاعات در نظر بگیریم حاصل مقایسه چهار استاندارد مذکور، با توجه به این معیارها به شکل زیر خواهد بود:

مقایسه چهار استاندارد برتر:
جهت مقايسه متناظر ويژگي هاي اين استانداردها، جدول زير برخي موضوعات قابل تأمل را مشخص مي نمايد.

انتخاب استاندارد جهت پياده سازي امنيت اطلاعات :
بسیار مهم است که استانداردی در سازمان پیاده سازی گردد که به عنوان یک معیار همگانی شناخته شده و مورد قبول اکثر سازمان ها و قوانين کشوري باشد، استاندارد ISO توسط 25 کشور راه اندازی شد، این درحالی است که سه استاندارد دیگر تنها در یک کشور شروع به کار کردند. در این خصوصISO به نسبت سه استاندارد میکروتیکدیگر بسیار شناخته شده تر است، ISO به طور گسترده در جهان توسط 163 کشور مورد استفاده قرار گرفته است، در مقایسه با PCIDSS (125)، ITIL (50) و COBIT (160). ISO27001 به علت جامعيت کنترلهاي آن نسبت به سه استاندارد امنیتی دیگر، موجبات پذيرش آن توسط مشتریان، تامین کنندگان، خریداران و مدیران را فراهم مي سازد.

همانطور که در شکل نیز مشاهده می نمایید، امنیت اطلاعات که به عنوان جزئی از حاکمیت فن آوری اطلاعات در نظر گرفته می شود، بیشتر توسط ISO27001 پوشش داده شده، در صورتی که ITIL و COBIT سهم بیشتری در خصوص حاکمیت فناوری اطلاعات دارا می باشند، گستردگی این استانداردها در شکل مشخص شده، نواحی مشترک، نشان دهنده کنترل های امنیتی و حوزه هایی هستند که استانداردها با یکدیگر همپوشانی دارند، همچنین همانطور که مشاهده می شود PCI DSS همپوشانی زیادی با ISO27001 دارد با این تفاوت که PCI DSS در حوزه امنیت کارت فعالیت می کند، این شکل بیانگر این موضوع است که پیاده سازی ISO27001 علاوه بر اینکه به تنهایی امنیت اطلاعات را در سازمان به صورت عمومی تضمین می نماید، می تواند به عنوان بستری مناسب جهت پیاده سازی استانداردهای امنیتی دیگر متناسب با حوزه کاری هر سازمانی مورد استفاده قرار گیرد.
هر استاندارد به نوعی نقش خود را در پیاده سازی امنيت اطلاعات ایفا می کند، به عنوان مثال ISO27001 بر سیستم مدیریت امنیت اطلاعات، PCIDSS بر امنیت اطلاعات مرتبط با تراکنش کسب و کار و کارت هوشمند، ITIL و COBIT بر امنیت اطلاعات و ارتباطشان با مدیریت پروژه و حاکميت فناوري اطلاعات تمرکز دارند. به طور کلی استقبال عمومی در استفاده جهانی از استانداردها، نشان می دهد که ISO27001 برتر از سه استاندارد دیگر در سطح جهانی ظاهر شده است به خصوص براي ايجاد سيستم مديريتي امنيت خدمات شبکهاطلاعات، این استاندارد نسبت به دیگر استانداردها راحت تر پیاده سازی می شود و توسط ذینفعان (مدیران ارشد، کارکنان، تأمین کنندگان، مشتریان و قانون گذاران) به خوبی قابل درک است. از این رو با در نظر گرفتن سطح بالاي قابلیت استفاده و اعتماد به ISO27001 در جهان، میتوان اين استاندارد را همچون زبان انگلیسی به عنوان زبان بین المللی و جهانی در استانداردها و معیارهای ISMS دانست.

8 روش مجازی سازی كامپیوترهای شخصی

							
							alireza
						
							بازدید :316

							پنجشنبه 20 ارديبهشت 1397زمان :8:31

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

8 روش برای مجازی سازی کامپیوترهای شخصی وجود دارد که قابلیت ارتقا را افزایش داده و هزینه را کاهش می‌دهند.

مجازی سازی کامپیوترهای شخصی می‌تواند از هزاران کاربر محلی و کاربران از راه دور که نیاز به دسترسی به نرم افزارهای کاربردی خدمات شبکهو داده‌های خود دارند، بدون توجه به آن که در کجا قرار دارند و از چه ابزاری استفاده می‌کنند، پشتیبانی کند. بکار بردن دستکتاپ مجازی در محل کار به شما این امکان را می‌دهد تا هزینه مدیریت دسکتاپ خود را کاهش دهید و از قابلیت حرکت نیروی کاری بزرگ‌تری برخوردار گردید، حال چگونه می‌توان آن را پیاده‌سازی کرد؟

راه‌های متعددی برای مجازی سازی دسکتاپ وجود دارد که با استفاده از آن‌ها در زمان و پول خود می‌توانید صرفه‌جویی کنید و راه‌حل‌های مذکور از قابلیت حرکت نیروهای کاری شرکت‌های بزرگ پشتیبانی کرده و به کارمندان شما این امکان را می‌دهند تا به فایل‌های خود، حتی بر روی ابزاری مبتنی بر BYO، بگونه‌ای کاملا امن دسترسی داشته باشند. در زیر به نمونه‌های بخصوصی از نحوه مجازی سازی پشتیبانی شبکهدسکتاپ اشاره می‌کنیم که به کسب و کار شما را قدرتمند می‌سازد:

1. دسترسی به نرم افزارهای کاربردی بحرانی مرتبط با کسب و کار از طریق ابزارهای متحرک بدون وجود مخاطرات امنیتی.

2. صرفه جویی در زمان و پول با اضافه کردن کارمندان جدید، باز کردن دفاتر جدید و حتی شروع عملیات از راه دور، ظرف مدت چند دقیقه.

3. پشتیبانی آسان از راه‌اندازی دسکتاپ برای کارمندان راه دور که نه تنها در زمان صرفه جویی می‌کند بلکه با کاهش نیاز به مسافرت و سفر کردن به طرح ابتکارهای سبز کمک می‌کند.

4. حذف ریسک زیر پا گذاشتن استانداردها یا کار با شاخه‌های امنیتی پسیو شبکهبا ارائه روشی امن، ایمن برای دسترسی به نرم افزارهای کاربردی، ایمیل‌ها، دسکتاپ‌ها و داده‌ها.

5. ارائه تعادل میان زندگی کاری و زندگی عادی به کارمندان با حمایت از کارمندان مجازی و قادر ساختن کارمندان در انجام کارهای خود از خانه یا هر کجای دیگر.

6. بهبود کارآیی روز به روز با حفظ یکپارچگی و مدیریت مرکزی در تمامی امور

7. جذب بهترین کارمندان از سرتاسر نقاط جهان و ایجاد بهترین نیروی کاری متحرک برای کسب و کار

8. صرفه جویی مؤثر در پول و زمان با به روز رسانی نرم افزارهای کاربردی و دسکتاپ‌ها در عوض جایگزین کردن و راه‌اندازی هر یک از کامپیوترهای مربوط به فردی مجزا.

بکار بردن مجازی سازی دسکتاپ به نیروی کاری شما امکان گسترش در سطح جهانی را می‌دهد. ایجاد امکان میکروتیککار از هر کجا و در هر زمان برای کارمندان، ضمن دادن راحتی در انجام کارها، تعادل بهتری میان میان کار و زندگی برای کارمندان بوجود خواهد آورد.

حفره 20 میلیارد دلاری امنیت فناوری اطلاعات

							
							alireza
						
							بازدید :388

							چهارشنبه 19 ارديبهشت 1397زمان :15:35

							نظر بدهید
						
										1
									
										2
									
										3
									
										4
									
										5

اکنون زمان بیداری از منظر امنیت رسیده است. وقتی نوبت به حملات پیشرفته و هدفمند می‌رسد، آیا سازمان شما واقعا آنقدر محافظت می‌شود که تصورش را می‌کنید؟

در پاسخ: احتمالا خیر. حملات پیشرفته و هدفمند پیچیده تر و حرفه ای از گذشته شده اند و سرعت این تهدیدات نیز رو به افزایش است. با استفاده از تکنیک‌ها‌ی فوق العاده موذی و خائنانه، مجرمین سایبری در عبور از سدهای امنیتی سنتی موثرتر عمل کرده و قادر به انتشار انبوه داده‌ها‌، سرقت و نقض حقوق مالکیت معنوی (IP) و سرقت اسرار و اطلاعات محرمانه بنگاه اقتصادیتان هستند.

در سال‌ها‌ی اخیر، عملیات تروریسم سایبری و نقشه‌ها‌ی هک پیشرفته همچون،(GhostNest)،(Night Dragon) و (Nitro) شرکت‌ها‌ی بین المللی و دولت‌ها‌ را به قصد سرقت داده‌ها‌ی حساس خدمات شبکهوارد کردن ضرر و زیان مالی و خدشه دار کردن شهرت و اعتبار شرکت هدف قرار داده اند؛ که بدل به پدیده ای جهانی شده است: زمانی گفته می‌شد نرم افزار جاسوسی (Spyware) در اوایل سال 2012 به عنوان یک سلاح در کشمکش‌ها‌ی سوریه تبدیل شده است، درحالیکه دولت از بد افزار (Malware) برای جاسوسی فعالیت‌ها‌ی مخالفین و آلوده ساختن رایانه‌ها‌یشان به ویروس استفاده می‌کند.

در مقایسه با تهدیدات پراکنده و گسترده تر گذشته، ماهیت تهدیدات نیز پیشرفته تر، هدفمندتر و مصرانه تر شده است. همانند حمله «عملیات سپیده دم» (Operation Aurora) به گوگل یا انتشار داده‌ها‌ی سیستم‌ها‌ی پرداخت جهانی، بانک جهانی و آر.اس.ای. که حقوق مالکیت معنوی را هدف قرار داده اند، تهدیدات پیشرفته مستمر (APT) از چندین مرحله و مجرا برای نفوذ به شبکه و دسترسی به داده‌ها‌ی ارزشمند بهره می‌جویند.

بد افزارها نیز می‌توانند خود را با استفاده از تکنیک‌ها‌یی همچون چند شکلی (پلی‌مورفیسم) یا مبهم سازی کدها (Obfuscation) پنهان کرده یا تغییر قیافه دهند. در واقع، بد افزار نقاط ضعف و آسیب پذیر ناشناخته را از طریق حملات (Zero-Day) هدف قرار می‌دهد. حملات پیشرفته هدفمند نیز از روش‌ها‌یی با دهه‌ها‌ قدمت ولی فوق العاده خسارت بار همچون (Spear Phishing) استفاده می‌کنند؛ به عبارت دیگر، داده‌ها‌ی شخصی قربانیان که از طریق پروفایل‌ها‌ی شبکه‌ها‌ی اجتماعی عمومی بدست آمده اند در جهت فریب‌شان و افشای اطلاعات حساس و اطلاعات محرمانه دسترسی به شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با وجود سرمایه گذاری تخمینی 20 میلیارد دلار سالیانه در امنیت جهانی امنیت فناوری اطلاعات، طبق تحقیقات گارتنِر، شکاف امنیتی هنوز نیز وجود دارد. به عنوان مثال: بر اساس نظرسنجی وضعیت جهانی امنیت اطلاعات توسط مجله CSO در 2012، تهدید از نوع حملات پیشرفته مستمر مخارج امنیتی سازمان‌شان را تحت شعاع قرار می‌دهد، ولی تنها 16% گفتند که شرکت‌ پشتیبانی شبکهسیاست امنیتی متمرکزی برای پرداختن به مسائل پیرامون تهدیدات پیشرفته مستمر دارد.

هزینه‌ها‌ و مخارج تهدیدات پیشرفته مستمر، تبدیل به تعهد مالی چشمگیری شده اند که حد سودآوری سهام داران را شدیدا تحت تاثیر قرار می‌دهند. مسئله تا جایی جدی است که کمیسیون بورس اوراق بهادار و ارز ایالات متحده راهنمایی جامع پیرامون حوادث سایبری را برای اطلاعات عمومی منتشر ساخته است.

خطر قابل ملاحظه است. برای مثال، بیش از 95% از فعالیت‌ها‌، روندها، برنامه‌ها‌ یا سیستم‌ها‌ دست کم با 10 رویداد حمله در هفته به ازای هر گیگابیت در ثانیه مواجه می‌شوند (معدلی برابر حدودا 450 رویداد حمله در هفته به ازای هر گیگابیت در ثانیه). مکانیزم‌ها‌ی امنیتی سنتی دیگر نمی‌توانند خود را با حملات چند مرحله ای فوق العاده پویایی همگام سازند که امروزه آنها را بنام حملات پیشرفته هدفمند می‌شناسیم.

سازگاری با تهدیدات پیشرفته مستمر امروز بدل به کابوس هر مدیر ارشد فناوری اطلاعاتی نصب شبکهشده است؛ برای مثال، براساس گزارش تحقیقات فارستر (2011)، 71% متخصصین امنیت فناوری اطلاعات که از آنها نظرسنجی به عمل آمده است معتقد بودند «تغییر و نمو ماهیت تهدیدات« عمده ترین چالش پیش رویشان است.

آمادگی امنیتی

اساسا، سازمان‌ها‌ از یک راهبرد امنیتی چند لایه با انواع کنترل‌ها‌ی سطح میزبان و مبتنی بر شبکه استفاده می‌کنند؛ که به آنها حس امنیت کاذبی می‌دهد. برای مثال، طبق مطالعه آگاهی از خطرات تهدید کننده داده‌ها‌ توسط IANS در فوریه 2012، بیش از 46% پاسخ دهنده‌ها‌ گفتند که به یک برنامه امنیتی چند لایه متکی هستند و باور دارند که در حال حاضر به هیچ وجه در خطر نیستند. پیش از آن، تحقیقات فایرآی نشان داده است که بیش از 95% از سازمان‌ها‌ در زیرساخت‌ها‌ی اشتراک فایل، ایمیل و وب خود به بدافزارهای پیشرفته آلوده اند.

حملات هدفمند و بدافزارهای پیش رفته به آسانی از سدهای دفاعی سنتی همچون فایروال‌ها‌، سیستم‌ها‌ی جلوگیری از نفوذ غیر مجاز (IPS)، نرم افزارهای آنتی ویروس و دروازه‌ها‌ی وب یا ایمیل عبور می‌کنند. این چهار کارکرد فناوری ستون‌ها‌ی اصلی چارچوب امنیتی اکثر سازمان‌ها‌ را تشکیل می‌دهند. البته هر یک به تنهایی یا حتی ترکیب آنها نیز نمی‌تواند با کارایی مطلوب به نبرد علیه حملات پیشرفته هدفمند به پردازد. بگذارید تا علت آن را برایتان توضیح دهیم.

فایروال‌ها‌، که از سیستم‌ها‌ و خدماتی محافظت می‌کنند که عملا نباید برای عموم قابل دسترسی باشند، در برابر حملات بد افزار zero-day و هدفمند کاملا کور هستند. حملات آغازین و بد افزارهای بعدی که امنیت سیستم‌ها‌ی رایانه ای را به خطر می‌اندازد از پروتکل‌ها‌ی ارتباطاتی استفاده می‌کنند که شرایط را برای عبور آنها از سد فایروال فراهم می‌سازند. فایروال‌ها‌ی نسل بعد (NGFW) لایه‌ها‌ی قوانین حفظ حریم خصوصی را براساس کاربران و برنامه‌ها‌ی کاربردی به سیستم اضافه می‌کنند و سدهای حفاظتی سنتی همچون، آنتی ویروس‌ها‌ و سیستم‌ها‌ی جلوگیری از نفوذ غیر مجاز را تقویت می‌کنند؛ با این حال، سد حفاظتی پویایی را شامل نمی‌شوند که قادر به کشف و مسدود ساختن تهدیدات نسل بعد یا رفتار در حال تغییر سریع حملات باشد.

سیستم‌ها‌ی جلوگیری از نفوذ غیر مجاز (IPS)، در واقع برای آشکارسازی و تحلیل حملات مبتنی بر خدمات پسیو شبکهدر برنامه‌ها‌ی کاربردی سرور و سیستم عامل (OS) بجای حملات از طریق برنامه‌ها‌ی کاربردی طرف مشتری (Client) که تسلط چشمگیری بر منظر امنیتی جاری داشته، طراحی و توسعه داده شده اند. این سیستم‌ها‌ از امضاهای (دیجیتال)، بازرسی بسته‌ها‌، تحلیل (DNS) و الگوریتم‌ها‌ی اکتشافی یا پیچیده استفاده نمی‌کنند، ولی هنوز هم قادر به کشف حملات zero-day نیستند، بویژه اگر کد بدافزار شدیدا تغییر قیافه داده، پنهان شده یا طی چندین مرحله تحویل شود.

نرم افزار آنتی ویروس، عموما به پایگاه‌ها‌ی داده بسیار بزرگ از تهدیدات شناخته شده تکیه دارند که توسط فروشندگان این گونه نرم افزارها نگهداری می‌شوند. درصورتیکه امضا یک تهدید در فایل سیستمی شناسایی شود، آن فایل قرنطینه یا حذف می‌شود. البته از آنجاییکه فروشندگان اطلاعاتی راجع به تهدیدات جدید پیش رو ندارند، جلوگیری از آنها نیز لزوما دشوار خواهد بود؛ یا اینکه اغلب فروشندگان نمی‌توانند همگام با افزایش حجم نقاط ضعف و آسیب پذیری در انواع ابزارهای کاربردی ضمیمه (Plug-In) مرورگرها حرکت کنند. در ارتباط با فیلترینگ ایمیل های اسپم، سایت‌ها‌ی فیشینگ کلاهبرداری از دامنه‌ها‌ و نشانی‌ها‌ی وب (URL) استفاده می‌کنند، شیوه لیست سیاه در مقایسه با فعالیت‌ها‌ی مجرمانه از این قبیل خیلی عقب افتاده است.

دروازه‌ها‌ی وب، از فهرست نشانی‌ها‌ی وب «شناخته شده بد» استفاده می‌کنند که از انتقال داده‌ها‌ی وب و وب سایت‌ها‌یی جلوگیری می‌کنند که بدافزار شناخته شده اند؛ با این حال، دروازه‌ها‌ی وب هیچ سد حفاظتی را در برابر تهدیدات آتی ارائه نمی‌کنند. فیلترهای وب نیز یک وب سایت را درصورتیکه بد افزار و نقطه ضعف مورد استفاده اش ناشناخته باشد بدون مشکل عبور می‌دهد.

با همه این حرف‌ها‌، سدهای دفاعی متداول شبکه هنوز هم لازم هستند، ولی ما را در برابر بدافزارهای پیشرفته، حملات zero-day و حملات پیشرفته مستمر هدفمند محافظت نمی‌کنند؛ شاید به این خاطر که این سدهای دفاعی براساس دو فناوری حفاظتی پایه – فهرست‌ها‌ و امضاها – طراحی و توسعه یافته اند. در واقع، آنها فقط قادر به پویش اولین حرکت یا حملات در حدود معین بوده و بر امضاها و الگوهای شناخته شده سوء رفتارها برای شناسایی و مسدود ساختن تهدیدات تکیه دارند.

با این حال، جدی ترین و موفق ترین حملات از نقاط ضعف و آسیب پذیری ناشناخته بهره برداری می‌کنند. درصورتیکه حملات میکروتیکبه دور از چشم رادار امنیتی باقی بمانند، بدافزار کاملا پنهان باقی می‌ماند و شبکه باز هم در برابر حملات موذیانه کدهای پلی‌مورف تهدیدات پیشرفته مستمر آسیب پذیرند که سیستم‌ها‌ی دفاعی سنتی را خنثی می‌کنند. ابزارهای سنتی گاهی درصورتیکه قبلا کدهای بدافزار را ندیده باشند اجازه ورود به آنها می‌دهند.

تکنیک‌ها‌ی فیلترینگ مبتنی بر الگوریتم‌ها‌ی هیورستیک، بویژه حدس‌ها‌ی آگاهانه بر اساس رفتارها یا همبستگی‌ها‌ی آماری نیز کم هستند. یک سیاست آشکارسازی هیورستیک بسیار فعال می‌تواند در موارد متعددی اشتباها حملات را آشکار سازد؛ یک سیاست آشکارسازی هیورستیک با فعالیت کم تعداد هشدارهای نادرست را کاهش می‌دهد ولی در عین حال، ریسک عدم شناسایی رویدادهای حمله بد افزار را افزایش می‌دهد.

نام کاربری :
رمز عبور :
تکرار رمز عبور :
ایمیل :
نام و نام خانوادگی :
کد امنیتی :